Dziennikarstwo i PR niepokojąco się ze sobą mieszają – z takiego założenia wyszli twórcy brytyjskiego serwisu churnalism.com, którego celem jest demistyfikacja nieprofesjonalnych praktyk.

Jak często zdarza się dziennikarzom przeredagowywać teksty przygotowane przez specjalistów od PR i publikować je jako oryginalne newsy? W czasach, kiedy redakcje zasypywane są tego typu materiałami pytanie to wydaje się kluczowe. Od dziennikarzy wymaga się coraz więcej w coraz krótszym czasie. Z pomocą przychodzą wtedy gotowe, ciekawe, zgrabnie napisane teksty piarowskie… mające jednak niewiele wspólnego z profesjonalnym dziennikarstwem.

W języku angielskim, praktykę wykorzystywania materiałów piarowskich w tekstach dziennikarskich określa się jako „churnalism” (od słów: churn – ubijać (np. masło) i journalism – dziennikarstwo). Na początku 2011 roku, Media Standard Trust uruchomił nowy serwis internetowy churnalism.com. Jego celem jest wykrywanie takich właśnie przypadków.

Zasada działania serwisu jest prosta. Każdy z użytkowników może wkleić informację prasową, która jest następnie porównywana z artykułami dziennikarskimi, dostępnymi w bazie danych serwisu. Jeżeli podobieństwo wyniesie ponad 20%, może to oznaczać, że dany artykuł jest przykładem na wspomniany „churnalism”. Serwis pozwala też na sprawdzenie, jaka część danego tekstu dziennikarskiego została stworzona metodą „kopiuj-wklej” oraz które fragmenty konkretnej informacji prasowej zostały skopiowane przez dziennikarzy.

Obecnie baza serwisu obejmuje ponad 3 miliony tekstów opublikowanych w brytyjskiej prasie i serwisach internetowych BBC i Sky News po 2007 roku. Twórcy nie wykluczają jednak rozszerzenia serwisu na inne kraje, prosząc również użytkowników o współpracę w gromadzeniu informacji prasowych i materiałów piarowskich.

Jaki może być wpływ nowego serwisu na dziennikarstwo? Jego twórcy mają nadzieję, że dziennikarze zaczną podawać linki do informacji prasowych, zamiast kopiować ich fragmenty i publikować jako oryginalne newsy. „Zanim to nastąpi, churnalism.com ma być użyteczną i konstruktywną (może też trochę uszczypliwą) formą służby publicznej”, czytamy na stronie serwisu.