Realia 3/2007
ANALIZA
Z wielu dokumentów instytucji międzynarodowych, opracowań i raportów badawczych wynika, że kurczy się przestrzeń dla mediów publicznych, które dawno już zanikły w prasie, zaś w sektorze audiowizualnym nigdzie nie są dominujące. Media publiczne liczą się w zasadzie tylko w krajach europejskich o ugruntowanej kulturze obywatelskiej, zaś w niektórych krajach Europy Centralnej i Wschodniej oraz w krajach o systemie autorytarnym (w krajach muzułmańskich i azjatyckich) są instytucjami par excellence, zetatyzowanymi, kontrolowanymi przez rząd.
Obecnie, gdy praktycznie każdy ma dostęp do ogromnej i zróżnicowanej oferty programowej mediów elektronicznych, stawia się na nowo pytania o definicję i rację istnienia mediów publicznych, o ich koncepcję programową, o kierunki ich rozwoju, o sposób ich finansowania, eksponuje dylematy przed którymi stoją.
Przystosowanie się nadawców publicznych do środowiska cyfrowego i świata wielokanałowego będzie uzależnione m.in. od prawodawstwa krajowego i europejskiego, planowania długofalowych zmian i determinacji w przeprowadzaniu działań dostosowawczych – pisze w swoim artykule Stanisław Jędrzejewski.
