Zaostrzająca się z roku na rok konkurencja, większa liczba przekazów medialnych na rynku oraz trudność związana z przykuciem uwagi odbiorców sprawiają, że polskie organizacje medialne sięgają po coraz to nowsze narzędzia i techniki promocji tworzonych przez siebie treści. Ich naturę i potencjalną przydatność omawia w swoim artykule Weronika Świerczyńska-Głownia.
Kwestia promocji organizacji medialnych działających na wolnym rynku, zmuszonych do konkurowania zarówno z bezpośrednimi rywalami w danym segmencie (np. dwie różne stacje radiowe), jak i z innymi typami mediów (np. radio vs telewizja), od dawna budzi zainteresowanie badaczy mediów, w szczególności tych, zajmujących się ekonomiką mediów i zarządzaniem organizacjami medialnymi. Z oczywistych względów znaczną uwagę poświęcają mu także praktycy mediów, przede wszystkim zaś menadżerowie organizacji medialnych, koncentrujący się na maksymalizacji zysków ze swojej działalności.
W ostatnich latach doszło bez wątpienia do istotnych zmian w tym zakresie, spowodowanych przez znaczące przekształcenia rynku mediów, związane z pojawieniem się mediów online i mediów społecznościowych. Rodzi to także potrzebę opisania tych zjawisk, zarówno na potrzeby samego przemysłu medialnego, jak i innych środowisk zainteresowanych funkcjonowaniem organizacji medialnych.
W nurt tych badań wpisuje się najnowszy artykuł Weroniki Świerczyńskiej-Głowni (Uniwersytet Jagielloński), opublikowany na łamach czasopisma „Zeszyty Prasoznawcze” (2019, Tom 62, nr 1, s. 44-63) a zatytułowany „Multiplatformowa promocja treści. Prasa, radio i telewizja na sfragmentaryzowanym rynku mediów”.
Autorka dzieli swój artykuł na trzy części, poświęcone działaniom promocyjnym nadawców telewizyjnych, nadawców radiowych oraz wydawców prasy w czasach cyfryzacji i fragmentaryzacji mediów. Pozwala to spojrzeć na całe zagadnienie również z perspektywy porównawczej, mając na uwadze podobieństwa i różnice w zakresie technik i narzędzi stosowanych przez różne typy organizacji medialnych.
Weronika Świerczyńska-Głownia w swojej analizie koncentruje się przede wszystkim na przedstawieniu poszczególnych narzędzi i strategii działań promocyjnych polskich mediów, dostarczając również szeregu przykładów, co bez wątpienia znacząco wzbogaca całą narrację.
Odnosi się przy tym do wykorzystania zarówno narzędzi i działań już w jakimś stopniu ugruntowanych, typu promocja w mediach społecznościowych, jak i nowości w tym zakresie, jak na przykład intensywna współpraca z influencerami.
Ciekawym uzupełnieniem całości byłby z pewnością przegląd danych dotyczących realnych wyników i efektów poszczególnych działań promocyjnych, prowadzonych przez konkretne media. Można jednak przypuszczać, że uzyskanie dostępu do tego typu wiedzy pochodzącej z firm medialnych nie jest sprawą prostą. W szczególności w sytuacji, gdy np. efekty prowadzonych działań niekoniecznie zadowalają podejmujące je podmioty.
Artykuł „Multiplatformowa promocja treści. Prasa, radio i telewizja na sfragmentaryzowanym rynku mediów” dostępny jest w całości na stronie internetowej czasopisma „Zeszyty Prasoznawcze” (2019, Tom 62, nr 1, s. 44-63)
Zdjęcie: Zeszyty Prasoznawcze
