W oparciu o huntingtonowską koncepcję fal demokratyzacji, o klasyfikację systemów medialnych Hallina i Manciniego oraz w oparciu o koncepcję konsolidacji demokracji Linza i Stepana, autor dokonuje analizy stanu mediów publicznych. Zaś by ocenić stan nadawców publicznych w krajach postkomunistycznych, Jakubowicz odnosi się do sytuacji w krajach śródziemnomorskich, gdzie, według klasyfikacji Hallina i Manciniego, model spolaryzowanego pluralizmu (tj. silne powiązania  mediów i elit politycznych) się rozwinął.

Następnym krokiem analizy będzie prześledzenie rozwoju systemu politycznego w krajach dawnego obozu socjalistycznego, jego wpływu na ukształtowanie się polityki medialnej przyjętej w tychże krajach, a także zastanowienie się nad tym co to de facto oznaczało dla transformacji mediów państwowych w media publiczne. Ów proces, w którym przyjmuje się, że wprowadzenie mediów publicznych w Europie środkowo-wschodniej było częścią polityki mimetycznej**, która wymagała przekształcenia prawnych i instytucjonalnych struktur mediów publicznych w kontekst społeczny, niestety nie powiódł się – pisze Jakubowicz.