W latach 70. Stowarzyszenie Brytyjskich Związków Zawodowych TUC miało tylko jednego rzecznika prasowego. Pozostałe stowarzyszenia nie mogły się nawet pochwalić żadnym rzecznikiem. Obecnie, mimo że z członkowstwa w owych stowarzyszeniach zrezygnowało ponad 50 proc. związkowców, to TUC zatrudnia dziesiątki takich rzeczników. Dla kontrastu w redakcjach gazet nie ma dziennikarzy z  doświadczeniem w zakresie polityki społecznej i socjalnej.

Routladge wierzy, że udało mu się stworzyć ogólną zasadę spin doctoringu, którą można zastosować zarówno do pracy związkowców, jak i działań PR. Zasada ta brzmi następująco:”liczba rzeczników prasowych zatrudnionych przez  związki zawodowe jest odwrotnie proporcjonalna do liczby godzin zainwestowanych w rzeczywistą pracę związków”.

Z kolei w innym studium Martin Moor, dziennikarz-weteran, który ostatnio pracował jako badacz i wykładowca prestiżowej London School of Economics, dokonał analizy wzrostu liczby konsultantów PR zatrudnionych przez brytyjski rząd. I tak w 1931 roku było ich zaledwie 44. Dziś jest już ich 3.200, „nie wliczając w to różnej maści „specjalnych konsultantów”, ogromnego wydziału ds. komunikacji społecznej, oddanej grupie spin doktorów  pracujących przy Downing Street, budżetu rządowego na reklamę, który opiewa na bagatela 230 milionów funtów, i dodatkowo jeszcze 950 stron internetowych poświęconych problematyce PR.