Pomimo rosnącego politycznego i ekonomicznego znaczenia Unii Europejskiej, trudno mówić o takiej rzeczy jak europejska opinia publiczna. Dziennikarstwo i systemy medialne występujące w Europie są tak od siebie różne, że jest to pewnego rodzaju teoretycznym i praktycznym wyzwaniem dla specjalistówod Public Relations.

Jednakże wielu specjalistów od komunikowania, mimo braku szczegółowej wiedzy na temat różnic i podobieństw pomiędzy różnymi krajami, próbuje prowadzić w Europie interesy. Te różnice i podobieństwa można analizować w kilku kontekstach. Kontekst polityczny, w którym systemy medialne występują, charakteryzuje się średnim poziomem synchronii w Europie. Z kolei kontekst społeczny i prawny charakteryzuje się dużo niższym poziomem synchronii, szczególnie w przypadku ciągłego poszerzania Unii Europejskiej o nowe kraje.

Sposób w jaki organizacje medialne są zbudowane charakteryzuje się wysokim poziomem synchronii. Szczególnie gdy mowa o mediach drukowanych. Jeśli mowa o samych dziennikarzach, to ich dane demograficzne są bardzo do siebie podobne. Kiedy zaś pod lupę weźmie się szkolenia jakie przebyli  i sposób w jaki interpretują  swoją rolę, to pojawiają się ogromne różnice pomiędzy poszczególnymi krajami.

Jeden z modeli, który może przydać się w dalszej analizie tych podobieństw i różnic został opisany przez Amerykanina Daniela Hallina i Włocha Paolo Manciniego w Comparing Media Systems (wyd. pol. Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym). Obaj badacze pogrupowali kraje Europy Zachodniej i Ameryki Północnej następująco: kraje spolaryzowanego pluralizmu, kraje demokratycznego korporacjonizmu i kraje liberalne.

Nawet bardzo pobieżna analiza europejskiego rynku medialnego pokazuje, że specjaliści od Public Relations i specjaliści od komunikowania by odnieść sukces w kontaktach z udziałowcami w przemyśle medialnym próbują stosować podejście zaproponowane przez Hallina i Manciniego.