Jednakże Scott R. Maier, badacz mediów z University of Oregon, wynikami swoich badań dolał przysłowiowej oliwy do ognia. Przedmiotem jego analizy była częstotliwość, z jaką redakcje gazet zamieszczają sprostowania. Badacz przeanalizował informacje z 10 największych amerykańskich gazet regionalnych. Owa analiza informacji oparta była na kontakcie z pierwotnym źródłem informacji zamieszczonym  w analizowanych artykule. Maier odkrył, że 98 proc., wszystkich pomyłek i nieprawdziwych informacji nigdy nie doczekało się żadnego sprostowania lub choćby wyjaśnienia.

Zatem badania przeprowadzone przez naukowca z University of Oregon skłaniają nas do zastanowienia się czy istnienie tzw. corrections’ corners ma w ogóle sens, i czy rzeczywiście przyczyniają się one do poprawy jakości w dziennikarstwie. Sprostowania i odpowiedzi ze strony redakcji wydają się mieć raczej kosmetyczny charakter.

Z jednej strony wyniki tych badań w pewnym stopniu usprawiedliwiają praktyki stosowane w europejskich newsroomach, które protestują przeciwko takiemu zamieszczaniu sprostowań,  z drugiej zaś wyniki te mogą prowadzić do wyciągnięcia pochopnych wniosków. Z pewnością analizę dokonaną przez Maiera należy rozpatrywać w kontekście innych badań, które wyraźnie potwierdzają, że amerykańscy czytelnicy doceniają zamieszczanie przez redakcje stosownych sprostowań. Co więcej ,traktują je jako „środki” prowadzące do odzyskania dziennikarskiej wiarygodności.

Należałoby zatem ponownie nakreślić wyzwania, jakie stoją przed zarządzającymi pracą w newsroomach. Wszystko po to by dać kolejny dowód na to, że dziennikarze nie są nieomylni i jednocześnie podjąć próbę naprawienia dziennikarskich błędów, które w ostateczności prowadzą do  dezinformacji.   I to po obu stronach Atlantyku.

Bibliografia:
Scott Maier: Tip of the Iceberg: Published Corrections Represent Two Percent of Factual Errors in Newspapers, prezentacja  podczas konferencji AEJMC zorganizowanej w  Waszyngtonie w sierpniu  2007.