Przyczyny zwycięstwa “żółtej” prasy w Wielkiej Brytanii.

W prawie wszystkich krajach europejskich gazety o formacie tabloidu zajmują czołowe miejsca pod względem nakładów. Pocieszeniem może być fakt, że w przypadku kilku europejskich krajów (m.in. Szwecji, Francji, Niemiec, Węgier, Hiszpanii, Austrii, Szwajcarii) pośród trzech dzienników o najwyższym poziomie czytelnictwa znajduje się przynajmniej jedna gazeta o formacie broadsheet. Niestety, w przypadku Wielkiej Brytanii sytuacja wygląda inaczej.

Wszystkie trzy najpopularniejsze brytyjskie dzienniki są tabloidami: Sun o nakładzie 2,955,957, Daily Mail (2,096,074) i Daily Mirror (1,239,691). Dla porównania, najbardziej popularne brytyjskie dzienniki opiniotwórcze: Daily Telegraph i Times mogą pochwalić się nakładami wielkości 683,220 i 506,997. Wielka Brytania jest często uznawana za przykład występowania wysokiej jakości dziennikarstwa, częściowo w związku z wysokimi standardami profesjonalnymi kultywowanymi w BBC.  Silna pozycja tabloidów na brytyjskim rynku medialnym wydaje się więc tym bardziej interesująca.

Pojawia się więc pytanie, dlaczego Brytyjczycy są tak bardzo przywiązani do tabloidów, lekceważąc opiniotwórcze tytuły? Czy wynika to z zawartości, layoutu, formatu, ceny, czy może zestawienia kilku czynników? Profesor John Tulloch, dyrektor Lincoln School of Journalism i współdyrektor Centrum Polityki, Regulacji i Etyki Medialnej  (Centre for Media Policy, Regulation and Ethics), wierzy, że znaczenie mogą mieć podziały klasowe obecne w brytyjskim społeczeństwie. “Dzienniki opiniotwórcze są skierowane do przedstawicieli klasy średniej, natomiast tabloidy celują w klasę robotniczą. Rzetelne, popularne informacje są dostarczane w sposób znacznie bardziej wiarygodny przez BBC i innych nadawców. Wraz z popularyzacją BBC, zwykli ludzie przestali sięgać do gazet po podstawowe informacje”, twierdzi Tulloch.

Rozwarstwienie społeczne jest rozpoznawalnym i zauważalnym faktem w Wielkiej Brytanii, być może bardziej niż w jakimkolwiek innym zachodnioeuopejskim kraju. Rzeczywiście, przedstawiciele poszczególnych klas, robotniczej, średniej i wyższej, są w pewnym sensie dumni ze swojej społecznej przynależności i wyróżniają się nie tylko poprzez rodzaj wykonywanej pracy, ale także poprzez medialną konsumpcję. Według badania opublikowanego przez BBC w 2007 roku, 57 procent dorosłych obywateli Wielkiej Brytanii uważa się za przedstawicieli klasy robotniczej.

Ze względu na to, że nadawcy telewizyjni dostarczają wiarygodnych informacji o wysokiej jakości, tabloidy nie muszą już tego robić i skupiają się na sporcie, skandalach, humorze i prowokacyjnej rozrywce. Daily Mirror częściej zajmuje się poważnymi, politycznymi wydarzeniami niż Sun, ale oba tytuły skupiają się na celebrytach i tematach „z życia wziętych”. Chociaż Daily Mail publikuje wiele informacji w konwencjonalnej formie, są one zwykle umieszczane w konwencji populistycznej. Koncepcja skupiania się na sensacjach została wypracowana w XIX wieku przez gazety niedzielne, a następnie zaadaptowana przez dzienniki, zachęcone wysokim poziomem sprzedaży.

Jednak nie tylko przedstawiciele klasy robotniczej czytają tabloidy, a tabloidy adresowane są nie tylko do nich. Jak wynika z rezultatów Narodowego Badania Czytelnictwa (National Readership Survey), ponad jedna trzecia czytelników Daily Mirror i Sun przynależy do klasy średniej. Docelowi odbiorcy Daily Mail to przedstawiciele niższej klasy średniej, podczas gdy  Sun i Daily Mirror skierowane są do klasy robotniczej. Nie wyklucza to jednak faktu, że istnieje grupa przedstawicieli klasy średniej, która również sięga po te dwa popularne tytuły.

Źródła:

http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/6295743.stm
http://www.nrs.co.uk/toplinereadership.html
http://www.thepaperboy.com/uk/